In een rubriek in de Steenwijkeer Courant belicht Rietje Veltkamp, lid van de Commissie Beeldende Kunst, verschillende beelden in de openbare ruimte van Steenwijkerland. Beelden waar je vaak langs loopt zonder ze op te merken of zonder te weten wie het gemaakt heeft of wat het voorstelt. Onder het motto ‘Wat je niet kent zie je niet’ hoopt de commissie dat de kunstwerken hierdoor beter worden waargenomen.
The Wave in Wetering-Oost bij de Scheerebrug (©foto Gouwenaar)
Dit bijzondere beeld is een geschenk van de voormalige gemeente IJsselham aan de inwoners van Wetering. Hoe mooi is dat! The Wave is door de vertegenwoordiging van Wetering zelf uitgekozen wegens “liefde op het eerste gezicht!” Jon Gardella (Verenigde Staten 1948) maakte dit bronzen beeld van 69 cm hoog. Gardella’s is geboeid door de weergave van beweging. Beweging vastleggen in een massief bronzen beeld is in principe tegenstrijdig en het is dan ook een enorme uitdaging voor een kunstenaar. In dit geval betreft het de beweging van rusteloos water. De min of meer realistische figuren veranderen in een golvende abstractere vorm. The Wave spreekt tot de verbeelding. Het is een levendig en uitnodigend werk: je rolt als het ware graag mee op deze grote golf.
Gardella kwam in de jaren zestig naar Europa om in Florence mee te doen aan het restauratie- en reddingswerk in het door overstromingen geteisterde Uffizi Museum. Hij ging beeldhouwen studeren, maar omdat het tempo aan de academie in Florence hem te laag was zocht hij andere mogelijkheden. Die vond hij bij de Rijksacademie in Amsterdam. Daar ontmoette hij beeldhouwer Eddy Roos, die toen werkte aan een project in het Groningse Leens. Via hem kwam Gardella in Groningen terecht in het dorpje Garnwerd waar hij woont en werkt in een verlaten school. Gardella raakte in het bijzonder geïnteresseerd in snelle bewegingen die voor het menselijk oog niet meer te volgen zijn. Dit kon pas worden nagegaan toen ze fotografisch uiteengerafeld waren in onderdeeltjes van tiende seconden. Toen kon men bijvoorbeeld zeker weten wat een dravend paard voor achtereenvolgende bewegingen maakte. Gardella raakt er niet op uitgekeken. Vooral dravende en springende paarden zijn voor hem jarenlang aanleiding zich steeds opnieuw te verdiepen in de vele verschijningsvormen van snelheid. Beweging en ritme zijn dan ook de essentie van Gardella’s sculpturen.